Cukrzyca u psów jest chorobą, w której organizm cierpi na niedobór insuliny (typ I) lub na nieprawidłową odpowiedź komórek na wytwarzaną insulinę (typ II). Insulina jest wytwarzana w trzustce i jest uwalniana w odpowiedzi na trawienie węglowodanów i białka. Wyzwala wątrobę i mięśnie, aby pobrać glukozę z krwiobiegu i przekształcić ją w energię. Brak insuliny lub oporność na insulinę uniemożliwia zatem mięśniom i narządom przekształcanie glukozy w energię, co powoduje wysoki poziom glukozy we krwi (hiperglikemia). Cukrzyca z niedoborem insuliny jest najczęstszym typem cukrzycy u psów. Dzieje się tak, gdy trzustka jest uszkodzona lub nie działa prawidłowo. Cukrzyca insulinooporna może wystąpić u starszych, otyłych psów. Samice psów mogą również rozwinąć tymczasową insulinooporność podczas upału lub ciąży.
Jak diagnozuje się cukrzycę u psów?
Kiedy przyprowadzisz psa do weterynarza z powodu podejrzenia cukrzycy, krew i mocz twojego psa prawdopodobnie zostaną przetestowane pod kątem wysokiego poziomu glukozy potencjalnie sygnalizującego cukrzycę. Często konieczne jest sprawdzenie psów pod kątem infekcji dróg moczowych, gdy zdiagnozowano u nich cukrzycę. Dzieje się tak dlatego, że bakterie rozwijają się w obciążonym glukozą moczu nieleczonych psów z cukrzycą.
Najczęstszym typem u psów jest cukrzyca typu 1. Jest to również znane jako cukrzyca insulinozależna. W cukrzycy komórki beta produkujące insulinę zostały całkowicie zniszczone. Leczenie wymaga regularnych zastrzyków insuliny (zwykle dwóch dziennie) w celu ustabilizowania poziomu cukru we krwi. Ilość insuliny zależy od poziomu glukozy we krwi psa.
Typ II nie jest zależny od insuliny i występuje częściej u otyłych lub starszych psów. W tym przypadku organizm wytwarza trochę insuliny, ale nie wystarczająco. Obecnie nie ma doustnego leku dla psów, który stymulowałby pozostałe komórki beta do działania. Dlatego psy z tym schorzeniem będą wymagały zastrzyków insuliny, zmiany diety i utraty wagi.
Cukrzyca typu III wynika z insulinooporności wywołanej przez inne hormony. Choroba Cushinga (gdy organizm wytwarza zbyt dużo hormonu kortyzolu) jest częstą przyczyną, a guzy wydzielające hormony mogą być również źródłem. Zabiegi różnią się w zależności od konkretnego stanu Twojego zwierzaka.
Cukrzyca u rasy psów Yorkshire Terrier nie jest rzadką chorobą i istnieją pewne czynniki, takie jak wiek i styl życia, które mogą przyczynić się do rozwoju tej choroby. Większość Yorków, w tym Teacup Yorkies, choruje na tę chorobę w średnim wieku.
Cukrzyca jest dość powszechna wśród psów, jednak występuje ponadprzeciętnie wśród mniejszych psów, takich jak jamnik. Inne rasy, które mają większe ryzyko zachorowania na cukrzycę, to pudle, mopsy, teriery, sznaucery i Samoyedy. Jednym z powodów, dla których eksperci widzą, dlaczego mniejsze psy są podatne na cukrzycę, jest to, że mają tendencję do przejadania się.
Zapytaliśmy redakcję serwisu Zwierzaki.pl o komentarz:
„Nie zwlekaj i nie działaj na własną rękę – nieleczona cukrzyca u psa może doprowadzić do jego śmierci”.
O tym warto pamiętać!
Leczenie cukrzycy u psów wymaga zaangażowania czasu, energii i zasobów finansowych. Oprócz płacenia i podawania insuliny, będziesz musiał zorganizować bardzo ścisły harmonogram karmienia. Twój pies będzie musiał być karmiony tym samym pokarmem o tej samej porze każdego dnia. Jeśli podróżujesz i nie zabierasz ze sobą psa, będziesz musiał zrobić solidne plany z doświadczonym, niezawodnym pomocnikiem, aby upewnić się, że Twój pies otrzymuje odpowiednie leki i jedzenie w regularnych godzinach. Niespójności w leczeniu mogą prowadzić do hipoglikemii lub małego stężenia cukru we krwi. Zaleca się prowadzenie aktualnego dziennika lub arkusza kalkulacyjnego z liczbami glukozy we krwi psa, dostosowanymi do harmonogramu karmienia i leczenia. Koszty związane z leczeniem cukrzycy u psów są na ogół najwyższe podczas początkowego procesu regulacji cukrzycy i podczas pracy nad jej opanowaniem. Czasami psy są hospitalizowane na krótko podczas pierwszej fazy leczenia cukrzycy. Jest to szczególnie prawdziwe, jeśli są bardzo ospałe i odmawiają jedzenia bardzo dużo. Możesz potrzebować około miesiąca, aby osiągnąć dobrą regulację insuliny.
